Schuur Vondst

Tot grote vreugde ergernis van de mensen om mij heen heb ik een voorliefde voor oude meubelen.
Wanneer ik deze grote liefde heb ontdekt is mij niet geheel bekend, maar wel van wie ik het heb.
Mijn naaste roepen dikwijls; 'je bent precies je vader'. En al ontkende ik dit in het begin, ik moet het nu toch bekennen, met twee schuren vol! 



Ik kan uren het web afzoeken naar leuke plaatjes met vooral 'oude troep'. Veel inspiratie haal ik van Pinterest, google afbeeldingen of andere blogs. Vol met enthousiasme bewaar ik al deze plaatjes op mijn ipad en regelmatig kijk ik daar nog even doorheen. Ik moet bekennen dat ik wel verliefd lijk, nachten wakker liggen, dagen dromen en het pas uit je hoofd krijgen als je er daadwerkelijk iets mee hebt gedaan. 
Helaas voor mijn vriend bleef het niet bij plaatjes maar staat inmiddels onze garage en mijn moeders schuur aardig vol. Soms moet ik ook vroeg tijdig afscheid nemen van een prachtig meubel stuk, omdat vriend lief weer vloekend door de garage strompelt en nog net niet onderuit gaat. hihi 

Waar haal ik mijn rommel vandaan?
Ik zal je vertellen; 'ik' ben dat meisje in die rode cabrio met net gelakte nageltjes en hoge hakken die een stukje terug rijdt omdat tussen die hoop grofvuil wel iets heeeel leuks kan staan. 
Van wie heb ik het?
'Mijn vader' Ik kan mij herinneren dat we op maandag voordat we naar school reden altijd een rondje grofvuil reden. Toen zat ik nog niet op het puntje van mijn stoel maar het liefst weg gedoken als ik vriendjes uit de klas zag lopen, want wie haalt er nou oude troep op? Inmiddels denk ik dat mijn vriend zo zit als ik weer eens aankom rijden met een auto vol met 'rommel' super mooie spullen. Hij vraagt zich dikwijls af waar ik die troep nou weer ga laten..... gewoon in de garage of binnen,lief ?

Ik zal jullie binnenkort een paar foto's van mijn 'schatten' laten zien maar vandaag eerst mijn schuur vondsten. 

Door mijn lieve buren werd ik er op geattendeerd dat ik afgelopen woensdag maar beter geen meubeltjes buiten kon zetten. Ze zouden de garage legen en de grofvuil wagen kwam alles ophalen. Met alle liefde bood ik aan dat mijn vriend wel kon helpen met leeghalen na zijn werk. Die avond toen ik lekker warm binnen zat en vriend lief zwetend liep te sjouwen, ging ik toch maar even een kijkje nemen. Ik kon het niet laten om even tussen de spullen te neuzen die zojuist op één hoop waren gegooid. En ja ik zag het goed, mijn avond kon niet meer stuk, er lag een oude typemachine! Wat was ik blij dat ik hem mocht hebben. Maar... hij is toch verroest en waar ga je die laten, probeerde vriend lief nog. Te laat.. ik was al aan het sjouwen. Lood zwaar was hij, lang leven de ipad tegenwoordig. Inmiddels heeft hij met alle spinnenwebben en roest een mooi plekje in de tuin gekregen. Elke keer als ik mijn gordijnen open doe ga ik stralen en honderd keer per dag roep ik: 'wauw ik ben er zo blij mee'. 
Maar zoals je op de foto kunt zien kreeg ik nog meer. Een mooie houten salontafel en een hele oude lampenvoet. 
Mijn buurvrouw heeft de lampenvoet van haar vader gekregen en ze mocht hem nooit weggooien want hij was antiek vertelde hij. Inmiddels stond hij jaren in de garage onder de stof en nu ben ik de trotse eigenaar. 

Lampenvoet

Wat ik nog niet heb verteld is hoe ik aan het theepotje kom.. De buren zullen zich vast afvragen hebben we die ook gegeven? Heeeel stiekem ben ik 's avonds, toen vriend lief niet keek nog even terug gelopen omdat ook dit niet kon laten staan. Veels te zonde om weg te gooien.

Tot slot kreeg ik van mijn buurman nog iets heel moois waar ik super blij mee ben. 

Dit antieke kastje heeft altijd bij zijn 'oma' als ik het goed zeg aan de muur gehangen. En er stond altijd een heel oud theepotje in.
Ik vind het altijd leuk als een meubel een story heeft. 

Naar grote vreugde van mij en mijn vriend is de garage weer aangevuld en kan ik niet wachten om weer aan de slag te gaan.

Lieve buren bedankt!